Aile içi problemlerin çocuklar üzerindeki etkileri

İnsanlarda kişilik gelişiminin oluşmasında, çocukluk döneminin etkisi kesinlikle yadsınamaz. Bu sebepten dolayı çocukların mutlu ve düzenli bir aile ortamında yetişmesi kişiliklerinin gelişmesi açısından çok önemlidir. Çocuklar hayatı anlamaya, öğrenmeye çalışırken ilk etkilenecekleri kişiler Anne ile Baba`dır. Dolayısıyla Anne ile Baba arasındaki aile içi problemler, tartışmalar, geçimsizlikler v.s çocuğun kişisel gelişimini olumsuz yönde etkilemektedir.

Böyle ortamlarda yetişen çocukların psikolojisi bozulmakta ve ileride sorun yaşayabileceği ciddi problemler ortaya çıkmaktadır. Çocuklarda özellikle özgüven eksikliği, çevresine karşı duyarsızlık, hayata bakış açısında isteksizlik hali, düşmanca tavırlar, saldırganlık, kavgacı olma gibi sosyal hayata etkisi olacak problemler görülmektedir. Aile içi huzursuzluk, kavga ve tartışmalar, çocuğun sosyal hayatını kötü etkilediği gibi okul hayatında da başarısız, umursamaz, sürekli kavgacı bir öğrenci olabilmektedir.

Anne ve Baba`dan şiddet gören çocuklar, sürekli bir korku içinde yaşadıklarından yalan söylemeye de meyilli olurlar. Ailesinden ilgi göremediği için hep bir yalnızlık duygusu içinde olup, arkadaş edinmekte de zorlanabilirler. Ailenin ilgisiz olması sebebiyle yanlış kişilerle arkadaş olup, kötü alışkanlıklar edinebilirler. PEKİ NE YAPILMALI? 

Öncelikle çocukların hayata ilk adımlarının atıldığı kurum olan aile hayatına gereken önem verilmeli. Herşeyden önce çocuğa sevgi verebilmeli. Sevmeyi ve sevilmeyi anlamalı çocuk. Hayata güzel aşılanmalı ve iyi bir başlangıç olması adına çocuğa gereken ilgi ve alaka gösterilmeli. Tartışma ve kavgalar kesinlikle çocuğun gözünün önünde yapılmamalı. Eğer istenmeyen bir tartışma veya bir olay olmuşsa bu durum çocuğa uygun bir dille anlatılmalı ve tekrarı nın olmayacağına inandırılıp, çocuk üzerinde olabilecek olası etkileri azaltılmalıdır. Çocuklar Anne ve Baba arasında tercih yapması gibi bir durumda bırakılmamalı.

Aile içinde küfür ve kötü sözler kesinlikle kullanılmamalı. Çocukların sosyal hayatta aktif olmaları için onlara destek olunmalı. Onlara zaman ayırmalı, herşeyleriyle Anne ve Baba olarak ilgilenmeli, özgüvenlerini kazanmalarına yardımcı olunmalıdır. Yeri geldiğinde onlarla bir arkadaş olunmalı, sıkıntılarını ve problemlerini duyarlılıkla dinlemeli ve çözüm için yardımcı olunmalıdır. Kesinlikle; işim var! şimdi olmaz! gibi bahanelerle başımızdan sağmamalıyız. Çünkü yarın çok geç olabilir. Henüz vakit varken ailemizin ve çocuklarımızın değerini bilelim. Keşkeler, pişmanlıklar fayda etmiyor ve en önemlisi hayat insana ikinci bir şans vermiyor...